တစ်မိုင်မှာ ဘယ်နှစ်ပေ ရှိလဲဆိုပြီး မေးဖူးတယ်....
အိုင်စတိုင်းပြန်ဖြေတာ က သူမသိဘူးတဲ့
အဲ့အချိန်မှာ သတင်းထောက်အကုန်လုံးက ဝိုင်းရယ်ကြတယ်၊ နာမည်ကျော် အိုင်စတိုင်းကြီးက လူတိုင်းသိတဲ့ အရာလေးတောင်မသိဘူး ဘာညာပေါ့
အဲ့အချိန်မှာ ဆရာကြီး က မျက်နှာတစ်ချက် မပျက်ဘဲ အဲ့ သတင်းထောက်ကို တစ်ခွန်းပြန်ဖြေတယ်
သင်္ချာ စာအုပ်ထဲမှာ တစ်မိနစ်လောက် တွက်ရုံနဲ့ အဖြေထွက်တဲ့ ကိစ္စကို ခေါင်းထဲမှာ မှတ်ထားစရာလားတဲ့
ခုခေတ်ဆိုရင်တော့ စောင်ပိန်းလား ?
Google ခေါက်လေဆိုတဲ့ အထာနဲ့ပေါ့
မော်တော်ကား စထုတ်တဲ့ ဟငျနရီိဖို့ဒျလညျးအလားတူ မေးခွန်း မျိုးမေးခံရတယ်
သူပြန်ပြောတာက အဲ့ ပြသာနာကို အဖြေထုတ်နိုင်တဲ့ လူတွေ ကြိုက်သလောက် သူငှားပေးလို့ရတယ်တဲ့။
တစ်ခုခုကို ကြောင်းကျိုးဆက်စပ် စဉ်းစားဖို့ အချက်အလက်တွေ သိထားသင့်တယ်ဆိုပေမယ့်ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တဲ့အရေးမပါတဲ့ အချက်အလက်တွေ အကြောင်းအရာတွေ ကို ခေါင်းထဲမှာ
ထည့်ထားက ကောင်းမွန်တဲ့အရာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဦးနှောက်ဆိုတာ အကြောင်းအရာ တွေကို မှတ်သားဖို့ထက် စဉ်းစားတွေးခေါ် ကိုယ်ပိုင် အကြံညဏ် ထုတ်ပြီး ကိုယ့်အတွက် အကျိုးရှိမဲ့
အဖြေရှာဖို့အတွက်ပါ။
အဲ့တာကြောင့် အဓိပ်ပါယ် မရှိတဲ့ မေးခွန်းတွေကို လာမမေးကြပါနဲ့....